สำนักวัดนาป่าพงคึกฤทธิ์และสาวกพลาด! สร้าง" พุทธวจน " ปลอม

ก่อนบวชพรรษานี้

ได้พิจารณาถึงการลาพุทธภูมิ

หากมิได้รับการพยากรณ์มาก่อน

และหากญานสุกบารมีเต็มในสาวกภูมิ

ก็สมควรบอกลาพุทธภูมิวิสัย


“ประเด็นก็มีอยู่ว่า ว่ากันว่า หินยานเป็นยานเล็ก แต่ในความสำคัญของญานเล็ก ข้าพเจ้า นั้นลองเปรียบอุปมาดูแล้วว่า”

“เรื่องราวมันจะเป็นอย่างนี้”

สั้นๆได้ใจความ


นั่นก็คือ “หากว่าตอนนี้ ข้าวกล้าไร่นาสาโท ชาวบ้านชาวเมืองหลายคนกำลังจะอดตาย เพราะขาดแคลนอาหาร
แต่ว่าท่านเป็นผู้มีปัญญามาก จึงได้เตรียมการไว้แล้ว เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินในอนาคต ท่านสามารถอยู่ถึงอนาคตได้สบายๆ ด้วยเสบียงที่ท่านจัดหาเอาไว้ แต่ทว่า ผู้คนทั้งหลายที่เผชิญกับความทุกข์ยากในตอนนี้ล่ะ ท่านจะเก็บไว้กินคนเดียว หรือท่านจะเอาไปแจกจ่ายเพื่อช่วยเหลือชีวิต บุคคลทั้งหลายเหล่านั้น”

ยอมดูคนตายไปตรงหน้า !
อย่างนั้นรึ!

ไม่ล่ะ!

จะแตกต่างจากความตายตรงไหน ! ถ้าจะมีชีวิตอยู่อย่างประมาท

นี่แหละ! ท่านจึงลาพุทธภูมิ

ไม่ใช่บารมีไม่ถึง รอไม่ได้หรือทนไม่ไหว !

เมตตาล้วนๆ

 

“ระดับ ญานกถา”

 

สละคืน ระดับจิตแล่นไปในพระนิพพาน !

“เปิดปฎิสัมภิทามรรคอ่าน คือ ทางรอด”

 

“ขีดความสามารถ”

 

สัญญาวิโมกข์ ๑๐

ญานวิโมกข์ ๑๐

สีติสิยวิโมกข์ ๑๐

ฯล

 

“ผู้ใดปฎิบัติชอบ ผู้นั้นย่อมเจริญอินทรีย์”

การเจริญอินทรีย์ย่อมไม่มีแก่ผู้ปฎิบัติผิด

 

“สัมมาทัสสนะ”